کنترل بهتر قند خون از طریق افزایش متابولیسم ویتامین D
30 سپتامبر 2015- بر اساس تحقیقات جدیدی که نتایج آن در مجله ی Diabetologia منتشر شده است، افرادیکه حامل یک تغییر ژنتیکی خاص در ارتباط با متابولیسم ویتامین Dهستند از رژیم لاغری پر پروتئین نسبت به سایر افراد فواید بیشتری کسب می کنند.
تحقیقات پیشین نشان می دهد کاهش مقدار ویتامین Dخون با چاقی، مقاومت به انسولین و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 ارتباط دارد.
سایر مطالعات ژنتیکی نشان داده است چندین ژن درمتابولیسم ویتامین Dنقش دارند.
در تحقیق اخیر، دانشمندان تعامل رژیم غذایی حاوی چربی یا پروتئین زیاد را- که هر دو منابع خوبی از ویتامین Dهستند- بر این تغییر ژنتیکی بررسی کرده و نتایج آنرا بر بهبود کاهش وزن با رژیمهای لاغری و نتایج متابولیکی مانند کنترل قند خون آنالیز نمودند.
آنها تعامل با سه ژن زیر را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند:
· ژنDHCR7: که در سنتز کلسترول که یک بخش ضروری در سنتز ویتامینD است دخیل است.
· ژن CYP2R1:این ژن در تبدیل ویتامینD به 25 هیدروکسی ویتامینD نقش دارد که شکل اصلی ویتامینDموجود در گردش خون است.
· ژنGC: برای ذخیره سازی و حمل و نقل ویتامینD حیاتی است
محققان، کاهش وزن شرکت کنندگان دارای اضافه وزن یا چاق را در ایالات متحده آمریکا در یک کارآزمایی کاهش وزن که بمدت 2 سال بطول انجامید، آنالیز کردند.
آنها اثرات ژنوتیپ را در تغییر وزن بدن، مقدار قند خون ناشتا، انسولین ناشتا و مقاومت به انسولین در پاسخ به رژیم غذایی کم پروتئین در مقابل رژیم غذایی پر پروتئین و رژیم غذایی کم چرب در مقابل رژیم غذایی پر چرب پس از 6 ماه (656 نفر) و 2 سال (596 نفر) بررسی کردند.
آنها اثرات متقابل معنی داری را بینژنDHCR7و رژیم های غذایی حاوی مقدار زیاد پروتئین یافتند، اما این تاثیرات را در رژیمهایی با چربی مختلف مشاهده نکردند، این تغییرات معنی دار در غلظت انسولین و مقاومت به انسولین در 6 ماه و 2 سال پس از تبعیت از رژیم غذایی پرپروتئین مشاهده شد.
مقدارانسولین ناشتا و مقاومت به انسولین در افرادی که حامل واریته یDHCR7 هستند(که منجر به افزایش ویتامینD می شود) در پاسخ به رژیم غذایی پر پروتئین کاهش بیشتری نشان می دهد، در حالی که هیچ اثر ژنوتیپی قابل توجهی بر تغییرات این صفات در گروه رژیم غذایی کم پروتئین مشاهده نشد.
هیچ اثر متقابل معنی داری بین دو واریته ی ژنتیکی دیگر و رژیم غذایی پروتئینی و یا هر یک از این سه نوع واریته با رژیم غذایی کم چرب یا پر چرب مشاهده نشد.
همچنین دانشمندان هیچ اثر متقابل معنی داری بین واریته های ژنتیکی ویتامینD و پروتئین رژیم غذایی و یا چربی موجود در رژیم غذایی بر کاهش وزن مشاهده نکردند.
میزان از دست دادن وزن در دو گروه رژیم غذایی پروتئین کم و زیاد و در دو گروه رژیم غذایی چربی کم و زیاد مشابه بود (این بدان معناست که همه رژیم های غذایی بر کاهش وزن موثرند، اما اختلافی بین افراد با ژنوتیپ های مختلف وجود ندارد).
نویسندگان مقاله می گویند: ما گمان می کنیم که ویتامینD و یا سایر مواد مغذی موجود در غذاهای غنی از پروتئین ممکن است با ژنDHCR7 در تعامل باشند بهمین دلیل بر عملکردDHCR7تاثیر گذارده و در نتیجه میزان ویتامینD خون را بهبود داده و در نهایت اثرات این بهبود بر مقاومت به انسولین نمایان می شود، یافته های ما دیدگاه جدیدی نسبت به فواید استفاده از دانش ارتباط ویتامینDبا این واریته های ژنتیکی، بمنظور بهبود مداخلات فردی تغذیه ای، ارائه می دهد.
محققان می گویند: یافته های ما درباره ی احتمال تعامل ژنها با مداخلات تغذیه ای پروتئینی، شواهد بیشتری در مورد نقش ویتامینD در مقاومت به انسولین ارائه می دهد و دیدگاه جدیدی را برای ابداع استراتژی ها و مداخله های موثر برای پیشگیری از دیابت نوع 2 بوجود آورده است.
منبع: